FN Archimer Export Format
PT J
TI Marine Sediment Contamination and Toxicity in Izmir Bay and Mytilene Harbor (Aegean Sea)
BT 
AF ORAL, Rahime
   KOSTOPOULOU, Maria
   GUIDA, Marco
   NIKOLAOU, Anastasia
   QUINIOU, Francoise
   TRIFUOGGI, Marco
   BORRIELLO, Ilaria
   VAGI, Maria
   D'AMBRA, Antonello
   PAGANO, Giovanni
AS 1:1;2:2;3:3;4:2;5:4;6:5;7:3;8:2;9:6;10:3;
FF 1:;2:;3:;4:;5:PDG-RBE-BE-LBEX;6:;7:;8:;9:;10:;
C1 Ege Univ, Fac Fisheries, TR-35100 Izmir, Turkey.
   Aegean Univ, Dept Marine Sci, GR-81100 Mitilini, Greece.
   Univ Naples Federico II, Dept Biol Sci, Sect Hyg, I-80134 Naples, Italy.
   BE EX IFREMER, Ctr Brest, F-29280 Plouzane, France.
   Univ Naples Federico II, Dept Chem, I-80126 Naples, Italy.
   Univ Naples 2, Dept Strategy & Quantitat Methods, I-81043 Capua, CE, Italy.
C2 UNIV EGE, TURKEY
   UNIV AEGEAN, GREECE
   UNIV NAPLES FEDERICO II, ITALY
   IFREMER, FRANCE
   UNIV NAPLES FEDERICO II, ITALY
   UNIV NAPLES 2, ITALY
SI BREST
SE PDG-RBE-BE-LBEX
IN WOS Ifremer jusqu'en 2018
   copubli-europe
   copubli-int-hors-europe
   copubli-sud
IF 0.59
TC 4
UR https://archimer.ifremer.fr/doc/00125/23600/21447.pdf
LA English
DT Article
DE ;sediment toxicity;whole sediment;pore water;sea urchins;Aegean Sea
AB The aim of the present study was to evaluate marine contamination and toxicity in sediment and pore water from the areas of Izmir Bay (Turkey) and Mytilene Harbor (Greece). The evaluation was performed in terms of selected toxic-metals, polycyclic aromatic compounds (PAR) and toxicity to sea urchin (Paracentrotus lividus) early development and fertilization. Significantly higher levels of metals and total PAR were detected in Izmir vs. Mytilene sediment, and the highest contamination was detected in Izmir Bay innermost sites. Bioassays were carried out in P. lividus embryos and sperm, by evaluating developmental defects and changes in fertilization success by exposing sea urchin embryos or sperm to sediment/seawater suspensions. Whole sediment (WS) showed a higher toxicity of Izmir vs. Mytilene samples both in terms of developmental defects and of spermiotoxicity. Pore water (PW) and solid phase (SP) were separated by WS centrifugation and tested on embryos or sperm. The induction of developmental defects showed a significantly higher toxicity of WS compared to SP and, even more so, to PW. A significant decrease in fertilization success was observed following sperm suspension in SP from both Izmir and Mytilene sediment samples, whereas PW-exposed sperm failed to display any decrease of fertilization success vs. controls. The use of WS bioassays is suggested as a default procedure in sediment toxicity testing, especially in a topographic characterization of polluted sediments.
AB Bu çalışmanın amacı, İzmir Körfezi (Türkiye) ve Midilli Limanı (Yunanistan) bölgelerinden alınan sediment ve gözenek suyunda denizel bulaşmanın ve toksisitenin değerlendirilmesidir. Değerlendirme seçilmiş toksik metaller, polisiklik aromatik hidrokarbon (PAH) bileşikleri ve deniz kestanesi (Paracentrotus lividus) erken gelişimi ile fertilizasyonu üzerine toksisitesi açısından yapıldı. Midilli’ye göre İzmir sedimentlerinde daha yüksek metal ve toplam PAH değerleri tespit edildi. En fazla kirlenme İzmir Körfezi’nin iç bölgelerinde belirlendi. Biyodeneyler, sediment/deniz suyu karışımlarına maruz kalan deniz kestanesi embriyoları ve spermlerinin gelişim bozuklukları ve fertilizasyon başarısındaki değişiklikler değerlendirilerek P. lividus embriyo ve spermleri ile gerçekleştirildi. Hem gelişim bozuklukları ve hem de spermiyotoksisite açısından tüm sediment (TS), Midilli’ye göre İzmir örneklerinde daha yüksek toksisite gösterdi. Gözenek suyu (GS) ve katı faz (KF), TS’in santrifüjü ile ayrılarak embriyolar ve spermlerle test edildi. Gelişim bozukluklarının indüksiyonu KF ve hatta GS ile karşılaştırıldığında TS önemli derecede yüksek toksisite gösterdi. Hem İzmir ve hem de Midilli KF sediment örneklerine maruz kalan spermlerde döllenme başarısında belirgin bir azalma gözlenirken GS’na maruz kalan spermlerin döllenme başarısında ve kontrollerde herhangi bir azalma görülmedi. TS biyoteslerinin kullanımı özellikle kirli sedimentlerin topografik karakterizasyonu için sediment toksisitesinin test edilmesinde varsayılan bir yöntem olarak önerilmektedir.
PY 2012
PD SEP
SO Turkish Journal Of Fisheries And Aquatic Sciences
SN 1303-2712
PU Central Fisheries Research Inst
VL 12
IS 3
UT 000314625500005
BP 585
EP 594
DI 10.4164/1303-2712-v12_3_05
ID 23600
ER

EF